شخصی به نام حاج محمد اصفهانی در سال ۱۲۶۱ هجری شمسی، کشت چای در ایران را آغاز نمود ولی موفق نشد. در سال ۱۲۸۵ هـجری شمسی، محمد میرزای چایکار ملقب به “کاشف السلطنه” که ژنرال کنسول ایران در هند بود بیان کرد که مقدار بسیاری ارز از کشور برای واردات چای مصرف می‌شود و می‌توان با کشت چای در داخل کشور یک منبع قوی اقتصادی به وجود آورد. با اینکه هندوستان یادگیری فنون کشت چای را برای افراد خارجی ممنوع کرده بود، کاشف السلطنه توانست فنون کشت و تولید چای را یاد بگیرد و با مطالعه و بررسی شرایط آب و هوایی ایران و مشابهت آب‌وهوای شمال ایران با کشور هندوستان، با زحمات فراوانی تعدادی بذر و سه هزار اصله نهال را با گاری و درشکه به ایران منتقل کرد، سپس کشت چای در لاهیجان و کلارآباد را آغاز نمود. او با مخالف بعضی افراد مواجه شد و گاهاً بعضی از مخالفان او دست به ویرانی باغ‌های چای می‌زدند.همچنین از آنجاییکه در اولین مرتبه کشت چای در زمین‌های زراعی، لازم بود ۵ سال برای اولین برداشت صبر شود، کشاورزان تمایلی به کشت چنین محصولی نداشتند. کاشف السلطنه ملقب به پدر چای ایران تمامی سختی‌ها را تحمل نمود و به تدریج باغات چای را گسترش داد.از آنجاییکه اولین بار کشاورزان لاهیجانی اقدام به کشت چای نمودند، مقبره کاشف السلطنه نیز در لاهیجان ساخته شد و امروزه به صورت گنجینهٔ تاریخ چای ایران تبدیل شده است.
به تدریج و با گذر زمان کشت چای در تمامی استان گیلان گسترش یافت و در سال ۱۳۱۹ ه.ش حدود ۶۰۰ هکتار باغ چای در گیلان به وجود آمده بود. در سال ۱۳۳۷ ه.ش دولت ایران سازمان چای کشور را برای حمایت از کشاورزان و صاحبان صنعت چای تأسیس نمود. هم‌اکنون حدود ۲۵۰۰۰ هکتار باغ چای در استان‌های شمالی کشور وجود دارد
امروز بیشتر از ۱۰۷ کارخانه چای سازی در ایران وجود دارد. بد نیست بدانید در هزاران هکتار مزارع دامنه کوه‌های شمالی کشور چای کشت می شود. مقبره محمد میرزا که به کاشف السلطنه معروف است در لاهیجان واقع شده است. او به عنوان نماد فردی که چای را به کشور ایران وارد کرد شناخته می شود. داخل این آرامگاه موزه چای قرار دارد که در آن می توانید تمام ابزارهایی که در قدیم از آن ها برای تهیه چای استفاده می شد را در کنار عکس ها و سایر لوازم مربوط به چای مشاهده کنید.
نظرات کاربران
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید...